Duygusal açıdan olgunlaşmayan ebeveynlerin çocukları ile iletişimleri sağlıklı ebeveyn-çocuk ilişkisine göre farklılık gösterir. Örneğin, olgunlaşmayan ebeveynlerin çocukları duygusal yalnızlığı, bağ kurmakta ve güven hissetmekte zorlanmayı, boşluk hissini veya mutsuzluğu benimsemeyi deneyimleyebilirler. Bu durum ebeveynin sevgi, ilgi ve şefkat konularındaki eksikliği dolayısıyla çocuğu ihmal eden davranışların bir sonucudur. Hatta bazı zamanlarda, kendine verilmeyen veya verilemeyen sevgiyi verdiği taktirde geri alabileceği umuduyla çocuk anne ve babanın ebeveyni gibi davranarak o rolü üstlenir.
Neden sevilmedim? Sorun bende miydi? Bu sorularla büyüyen bir çocuğun yetişkin hayatındaki ilişkilerde güvenli bir bağlanma yaşaması düşük bir ihtimaldir ve genellikle alıştığı düzende, kendini yalnız ya da kötü hissettirecek bir ilişki yapısı seçer. Bu durum uzun süredir açlığını çektiği sevgi, anlaşılmak ve görünür olmak olgularından uzak olduğu için ilişkide mutlu olmasa da devam eder. Duygusal olarak olgulaşmamış ebeveynlerin çocuklarında yarattıkları psikolojik zararlar baş edilmesi ve yüzleşmesi güç olsa da vardır. İlişkilerde yaşanılan ana problemlerin kaynağı ebeveyn çocuk ilişkisine dayandığı için bu konuda farkındalık geliştirmek oldukça önemlidir.
Ebeveynler Duygusal Açıdan Olgun Olmazsa Ne Olur?: Çocuklardaki Duygusal Yalnızlık
